-Το ΔΝΤ κατά της εσωτερικής υποτίμησης. Και μετά;

Όπως η σημερινή γενιά των Γερμανών δεν φταίει για τα εγκλήματα των Ναζί, έτσι και η αυριανή γενιά των Ελλήνων δεν θα φταίει για τις αθλιότητες των πατεράδων της και δεν θα πρέπει να είναι υποχρεωμένη να ζήσει σε κατάσταση δουλοπαροίκου στα χώματα της ή να τα εγκαταλείψει, επειδή κάποιοι, εγκληματικά ανεύθυνοι, τα πούλησαν ή τα εκχώρησαν για να πληρώσουν τις οφειλές τους προς τις τράπεζες. Οι λογαριασμοι των γενεών δεν πρέπει να ρυθμίζονται με τους κανόνες της κοινής λογιστικής.

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην ιστορία που η έννομη τάξη πρέπει να καταλύεται στιγμιαία είτε για να τροποποιηθεί επειγόντως και ριζικά είτε για να καταστεί δυνατόν να θεραπευθεί μια παγιωμένη ανωμαλία της, -η γένεση της οποίας δεν είχε προβλεφθεί-, και να μπορέσει έτσι να εξασφαλισθεί η συνέχειά της.

Σε αυτό το θολό και υπερβατικό πεδίο θα πρέπει να κινηθεί μια διαπραγμάτευση, αν θέλει να είναι πραγματικά πολιτική διαπραγμάτευση και αυτό είναι το έλλειμμα πολιτικής που πρέπει να καλύψουν και η Ελλάδα και ο Νότος, αλλά και η Ευρώπη στο σύνολο της, αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει ενωμένη. Η άνευρη προσκόλληση σε νομικούς φορμαλισμούς είναι σκόπιμη και χρήσιμη σε καλούς καιρούς, αφού μπορεί να επιλύει προβλήματα χαμηλής έντασης, αδικώντας οριακά κάποιους και ευνοώντας εξίσου οριακά κάποιους άλλους, -η απόλυτη δικαιοσύνη άλλωστε είναι χίμαιρα-, αλλά μπορεί να αποβεί μοιραία σε έκτακτες περιστάσεις.

Με πιο απλά λόγια οι λύσεις, χονδρικά, είναι τρεις. Είτε διάλυση της Ευρωζώνης και πιθανόν και της Ε.Ε., με την σημερινή της μορφή, είτε πληρωμή του κόστους της σωτηρίας της, από αυτούς που καλώς ή κακώς, (η εξέταση αυτού του δεδομένου αποτελεί πλέον πολυτέλεια), βρίσκονται σήμερα στην θέση του κερδισμένου, με μεταφορά των πόρων που απαιτούνται για να καλυφθεί το μη βιώσιμο μέρος των χρεών των χωρών του νότου, είτε ένα δεκαετές επιδέξιο παιχνίδι ελεγχόμενου χειρισμού των κανόνων, που θα λειτουργεί διορθωτικά σε σχέση με τα ελαττώματα του κοινού νομίσματος, μέχρι την τελική θεραπεία τους, που αναγκαστικά θα πάρει καιρό. Οι γόρδιοι δεσμοί δεν λύνονται αλλά κόβονται. Προσωπικά βρίσκω την τρίτη λύση πρακτικότερη, αν και η εφαρμογή της προϋποθέτει πολιτική ενότητα, αποφασιστικότητα και, προπάντων, κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

Αν φυσικά εμείς αποδεχθούμε τον ρόλο του δουλοπάροικου για τα παιδιά μας, η παραπάνω συζήτηση είναι άνευ λόγου και πολύ λίγο μας αφορά.

Επιπλέον, να επισημανθεί ότι η δικαία τιμωρία κάποιων που υπερέβαλαν και έδρασαν πολλαπλασιαστικά στις επιπτώσεις, που ούτως ή άλλως θα είχε ο κακός αρχικός σχεδιασμός, είναι απαραίτητη. Στις δημοκρατίες η ικανοποίηση της αίσθησης δικαίου είναι ο θεμέλιος λίθος των πάντων και πρέπει οπωσδήποτε να ικανοποιείται.

Τέλος, είναι βέβαιο ότι το ελληνικό πρόβλημα συνιστά ειδική περίπτωση στο πλαίσιο του συνολικότερου προβλήματος της Ε.Ε., λόγω της ηθικής και αξιακής μας κρίσης, του ελλείμματος κοινωνικής συνοχής και της άνευ προηγουμένου διαφθοράς και κακοδιοίκησης,  που δρουν σωρευτικά και επιδεινώνουν σε εκρηκτικό βαθμό την, ήδη σοβαρή, συστημική ανωμαλία. 

 Πλην όμως, τα τραγικά λάθη και οι καθυστερήσεις της τελευταίας τριετίας, οι άστοχες πράξεις και οι μοιραίες παραλείψεις, τόσο οι δικές μας όσο και αυτές των εταίρων μας, οδήγησαν την χώρα σε τόσο δυσμενή θέση, σε βαθμό που η έξοδος από την κρίση θα ήταν αδύνατη ακόμη και αν, ως δια μαγείας, μπορούσε να αποκατασταθεί η ισορροπία στο εσωτερικό και να εξαφανισθούν οι συστημικοί παράγοντες στο εξωτερικό.

Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει σε καμία περίπτωση να συνεχίσει στην Ευρώπη εάν δεν της χαρισθεί γενναιόδωρα κάτι. Τις προϋποθέσεις γι' αυτό, όμως, προϋποθέσεις κυρίως ηθικής φύσεως, μπορεί να τις δημιουργήσει μόνον η ίδια. Η ίδια, ως ενιαίο σώμα πολιτών και όχι ως ετερογενές άθροισμα αλληλοσυγκρουόμενων ομάδων συμφερόντων.

Tweet