Παρασκευή, Ιουνίου 07, 2013

-Η αυτοαναίρεση του "ρεαλισμού" των νουνεχών



Το να αποφαίνονται κάποιοι, (το σύνολο των υποστηρικτών της λύσης της "ρεαλιστικής" τρικομματικής διακυβέρνησης εν προκειμένω), ότι το πολιτικό σύστημα είναι υπεύθυνο για την κατάντια της χώρας και ταυτόχρονα να αποφασίζουν, δια της ψήφου των, να συνεχίσουν να αναθέτουν την ευθύνη της διακυβέρνησης στο ίδιο αυτό σύστημα είναι μια θεμελιώδης αντίφαση.

Η συνωμοσιολογία και ο ανορθολογισμός που κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή, από τον Καμμένο και την ΧΑ, μέχρι την ηπιότερη και ελαφρά πιο προσγειωμένη ανοησία της υπόλοιπης "συστημικής" αντιπολίτευσης, γεννώνται και συντηρούνται αποκλειστικά από την αντίφαση αυτή. Τίποτε δεν στέκει από μόνο του και τίποτε δεν είναι αυτοφυές.

Στο ποινικό δίκαιο κυριαρχεί το συγκεκριμένο. Οι κατηγορίες εξατομικεύονται και κωδικοποιούνται και οι τιμωρίες είναι εκ των προτέρων προσδιορισμένες. Αλλιώς δεν υπάρχει έγκλημα, δεν υπάρχει ποινή και δεν υπάρχει δίκη. Οι αόριστες λεκτικές καταδίκες δεν προσφέρουν εξηγήσεις και δεν θεραπεύουν τα ανθρώπινα πάθη. Δηλητηριάζουν μόνο την ατμόσφαιρα, ενισχύουν την καχυποψία, καταργούν την εμπιστοσύνη και την καλή πίστη και κάνουν την συνύπαρξη και την συνεργασία αδύνατη.

Αν είχαμε δικάσει ακριβοδίκαια όλους αυτούς που, με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους, μας οδήγησαν εδώ, όλους αυτούς που καταλήστευσαν τον δημόσιο πλούτο, που δανείστηκαν ανεύθυνα και υπέρμετρα, που διόρισαν χωρίς λόγο τους φίλους, τους συγγενείς και τους πελάτες τους, που νομοθέτησαν δόλια και καταχρηστικά, που πολιτεύθηκαν με το ψέμα και εξαπάτησαν συστηματικά, θα είχαμε την ίδια στιγμή, μέσα από αυτήν την λυτρωτική διαδικασία, καταγράψει και τις αιτίες της πτώσης. Αντί αυτού προτιμήσαμε για λόγους "ρεαλισμού" να αποσιωπήσουμε και να προστατεύσουμε το έγκλημα, δημιουργώντας έτσι στον πολύ λαό την ανάγκη να αναζητήσει αλλού τις εξηγήσεις. Γιατί έπρεπε αναγκαστικά να υπάρξουν κάποιες εξηγήσεις.

Όταν μια χώρα χρειάζεται τις πολύτιμες υπηρεσίες ενός Κώστα Καραμανλή στην βουλή, χρειάζεται οπωσδήποτε και την θεωρία των κακών Αμερικάνων, που εποφθαλμιούν τον εθνικό μας πλούτο. Όταν κάποιος δεν μπορεί να στερηθεί την μοναδική παρουσία του Γεωργίου των Παπανδρέου, δεν μπορεί να συνδέσει τα νήματα στην αφήγηση της συμφοράς του χωρίς να λάβει υπ΄ όψιν και την καλβινιστική μοχθηρία της Μέρκελ, σε συνδυασμό με τα απόκρυφα μυστικά των διαδρόμων του Κρεμλίνου. Αναφερόμαστε μόνον στις πιο εμβληματικές από όλες τις περιπτώσεις, γιατί ο κατάλογος των ενόχων, αυτών που έχουν όνομα, επώνυμο και διεύθυνση κατοικίας είναι ασφαλώς μακρύς. Όσο μακρύς είναι τελικά και ο ατελείωτος κατάλογος των απροσδιόριστων εχθρών μας. Επειδή, εκτός από αυτούς, την Μέρκελ και τον Πούτιν, υπάρχουν και δρουν διαχρονικά κατά του ελληνισμού και οι Εβραίοι, και οι Νεφιλίμ, και τα αόρατα πνεύματα. Και άλλες δυνάμεις και θελήσεις πιο σκοτεινές, πιο υπερφυσικές και πιο ύπουλες. Λειτουργούν όλα αυτά μαζί, πάντοτε, όταν αργούν για όποιους λόγους τα νόμιμα θεσμικά δικαστήρια.

Με πιο απλά λόγια δεν αρκεί να πεις ότι ο Καραμανλής ή ο Παπανδρέου φταίξαν και μετά να συνεχίσεις να παίζεις μουσικές και να παρουσιάζεις όπλα όταν περνάνε, να τους μισθοδοτείς γενναιόδωρα, να τους διαθέτεις ασυλίες, κρατικά αυτοκίνητα και πολυάριθμες φρουρές προστασίας. Πρέπει και να τους τιμωρήσεις με συντεταγμένο τρόπο. Αλλιώς, ο πολύς, ο κακοπαθιασμένος λαός, που μπορεί να σκέφτεται μόνον με όρους κυριολεξίας και παραδείγματα, θα αναζητήσει αναγκαστικά και θα βρει τους Γερμανούς, τους Ρώσους και τους Εβραίους του.

Οι λύσεις που προκρίνουμε κουβαλούν μέσα τους και την καθολική αναίρεσή τους. Επειδή η δικαιοσύνη δεν είναι σχετική αξία, που μπορεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος να σωπαίνει και να περιμένει στην γωνία τις λύσεις και τις καλύτερες μέρες. Η δικαιοσύνη η ίδια είναι η λύση και για τον λόγο αυτό είναι η ίδια το δημόσιο συμφέρον. Οι αρχές και οι αξίες είναι κυρίαρχες όσο και η κοινή λογική. Όταν λείψουν οι πρώτες απουσιάζει συνήθως και η δεύτερη.

Η ΧΑ, ο Καμμένος και ο Τσίπρας είναι εδώ επειδή τους έφεραν ο Σαμαράς και Βενιζέλος και πριν από αυτούς ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου και άλλοι. Αποστολή τους είναι να εξηγήσουν στον λαό κάποια πράγματα που παραλείπουν να εξηγήσουν οι δικαστές. Και το κάνουν ομολογουμένως με μεγάλη επιτυχία. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν αν στερηθούν την κατανόηση τους κόσμου.

buzz it!

2 σχόλια:

TNS είπε...

Άραγε το άρθρο εξηγεί το αυτονόητο (ότι η μαφία δεν αυτοκτονεί), ή υπονοεί το αδιανόητο (ότι πρέπει να τη διώξουν τα θύματά της)?

J95 είπε...

Το πολιτικό σύστημα δεν είναι μόνο οι πολιτικοί ή τα κόμματα, αλλά και όλοι οι ψηφοφόροι τους και όλες οι αξίες που υπηρέτησαν (και ανταμοίφθηκαν εκλογικά για αυτό) σχεδόν σαράντα χρόνια. Κατά συνέπεια αν θες να αλλάξει το πολιτικο σύστημα εκ βάθρων θες να αλλάξει και ο πληθυσμός της χώρας εκ βάθρων. Κάτι που προφανώς δε γίνεται.

Και επειδή δε γίνεται βλέπουμε ότι ακόμα και αυτοί που "απορρίπτουν" το πολιτικό σύστημα, τι ψηφίζουν τελικά; "Ανδρέας Παπανδρέου 2: Η Επιστροφή" και "Αϊν, Τσβάι, Πολιτσάι". Δηλαδή ξαναψηφίζουν το ίδιο ακριβώς πολιτικό σύστημα, στο αρκετά πιο σέξαλλο και αυτοκαταστροφικό.

Άρα εγώ προτείνω με δεδομένο ότι έχουμε πάρα πολύ πιεστικά και πρακτικά προβλήματα να σκάσουμε και να κολυμπήσουμε λιγάκι έτσι για αρχή, αντί να αναζητούμε αενάως την τάξη των φιλοσόφων που θα μας σώσει ως διά μαγείας.